Çocuktum.Ya da gençtim...
Bazen ters düşerdim...
Kan deli akıyor ya,Serde delikanlılık var ya hani.Kararlarını beğenmezdim.Sorgulardım.İsyan eder, karşı gelirdim...
Pek mantıklı gelmezdi bazen söyledikleri.Kırdığım zamanlar da oldu,Kızdığım zamanlarda.Bazen ama...
Ama hiç hakaret etmedim.Etmem de...
"Anne - baba olunca anlarsınız derdi..." annem.Bu cümleyi çokça kurardı.Sanırım çaresiz kaldığında bize karşı,Ya da yorulduğunda.Bilemem...
Öyleymiş...
Baba olunca anladım...
Gece gündüz demeden, Uykusuz, YorgunVe hiç tereddütsüz bakıp büyütülen evlatlar;Anneyi, Anne - babayı azıcık üzdüğünde,Nasıl canı, canları yanarmış.Herhangi birinin de canı yandığında, Nasıl içi parçalanırmış...
Baba olunca anladım...
Evlat olmadan nasıl yaşıyorlar, Nasıl zor nefes alıyorlar?Baba olunca...
Anladım…
51'lik ablamın,49'luk benim,46'lık erkek kardeşimin,Nasıl hâlâ küçük bir çocuk gibi;Sevildiğini,Özlendiğini,Kaygılanıldığını,Baba olunca anladım...
Anne olmak mı?Hâlâ bilemiyorum...
Bildiğim tek şey:Muazzam bir şey olmalı.Dünyada alınabilecek en büyük paye...
Ama şunları diyebilirim ki:- Tüm anneler kraliçedir.Çünkü prens, prenses dünyaya getirmiştir...
- Tüm anneler çok güzeldir.- Tüm anneler çok güzel kokar.- Tüm anneler çok şefkatlidir.Ve merhametliVe duyarlı...
Kelimelerle anlatılamaz ki.Olmak gerekir işte...
Ben sadece baba olabildim.Ve baba olunca anladım ki:Anne olmak; Güçlü olmakmış, Dayanıklı olmakmış, Sabretmekmiş...
Dünyanın en güçlü, En süper, En sihirli kahramanları, Annelermiş...
Dünyanın en güçlü, En süper, En sihirli kahramanı, Annemmiş...
Baba olunca daha iyi anladım...
Beni doğuran canım annem, Çocuklarımın annesi,Çocuklarımın annesinin annesi ve ablamla birlikte;Ata'mızın annesi Zübeyde Anne'mizin,Tüm annelerin,Anne adaylarının,Çok istemesine rağmen anne olamayan tüm kadınların,"Anneler Günü" kutlu olsun...
Bazen ters düşerdim...
Kan deli akıyor ya,Serde delikanlılık var ya hani.Kararlarını beğenmezdim.Sorgulardım.İsyan eder, karşı gelirdim...
Pek mantıklı gelmezdi bazen söyledikleri.Kırdığım zamanlar da oldu,Kızdığım zamanlarda.Bazen ama...
Ama hiç hakaret etmedim.Etmem de...
"Anne - baba olunca anlarsınız derdi..." annem.Bu cümleyi çokça kurardı.Sanırım çaresiz kaldığında bize karşı,Ya da yorulduğunda.Bilemem...
Öyleymiş...
Baba olunca anladım...
Gece gündüz demeden, Uykusuz, YorgunVe hiç tereddütsüz bakıp büyütülen evlatlar;Anneyi, Anne - babayı azıcık üzdüğünde,Nasıl canı, canları yanarmış.Herhangi birinin de canı yandığında, Nasıl içi parçalanırmış...
Baba olunca anladım...
Evlat olmadan nasıl yaşıyorlar, Nasıl zor nefes alıyorlar?Baba olunca...
Anladım…
51'lik ablamın,49'luk benim,46'lık erkek kardeşimin,Nasıl hâlâ küçük bir çocuk gibi;Sevildiğini,Özlendiğini,Kaygılanıldığını,Baba olunca anladım...
Anne olmak mı?Hâlâ bilemiyorum...
Bildiğim tek şey:Muazzam bir şey olmalı.Dünyada alınabilecek en büyük paye...
Ama şunları diyebilirim ki:- Tüm anneler kraliçedir.Çünkü prens, prenses dünyaya getirmiştir...
- Tüm anneler çok güzeldir.- Tüm anneler çok güzel kokar.- Tüm anneler çok şefkatlidir.Ve merhametliVe duyarlı...
Kelimelerle anlatılamaz ki.Olmak gerekir işte...
Ben sadece baba olabildim.Ve baba olunca anladım ki:Anne olmak; Güçlü olmakmış, Dayanıklı olmakmış, Sabretmekmiş...
Dünyanın en güçlü, En süper, En sihirli kahramanları, Annelermiş...
Dünyanın en güçlü, En süper, En sihirli kahramanı, Annemmiş...
Baba olunca daha iyi anladım...
Beni doğuran canım annem, Çocuklarımın annesi,Çocuklarımın annesinin annesi ve ablamla birlikte;Ata'mızın annesi Zübeyde Anne'mizin,Tüm annelerin,Anne adaylarının,Çok istemesine rağmen anne olamayan tüm kadınların,"Anneler Günü" kutlu olsun...