Acı!.
Sadece acı!.....................................
İçimdeki bu!.
İçimizdeki!...
Böyle geçecek gün, günler!.
Onlar Türk halkının başının tâcı!...
Böğrüme saplanan bir mızrak!.
Sanki birisi çevirip deşiyor;
İtinayla, parçalayarak!...
Yüreğim kanıyor anne!.
Titrek bir mum alevi gibi üşüyor ruhum!.
Ruhuma anestezi istiyorum!...
Ya o insanların;
Yaşayamadıkları,
Yarım kalan yaşam hakkı?
Sözcüklerim akşamdan kalma,
Dilimde radikâl bir rüzgâr!…
Sorularım yetim anne,
Cevaplarım öksüz!…
Yutkunamıyorum,
Cümle kurdurmuyor dağınık dizelerim!…
Ya; bir yerden sonra artık acımaz diyen,
Güzel insanlar nerede?
Sığınıp koca yüreklerine;
Orada haykırmak,
Orada ağlamak istiyorum!.
Acımı göstermek onlara!…
Ne zaman bitecek bu karanlık gece?
Anneee!...
Acıyor işte!.
Burkuyor, dağlıyor işte!...
Her daim dik duran Umudum yaralı!...
Yarın yine aynı güne;
Uyanacak olmanın,
Yılgınlığı sinmiş üstüme!...
Unutmak, iyileşmenin diğer adı demiştin!...
Tüm bildiklerini
ve yaşadıklarını unutunca mı iyileşir insan?
Anneee!...
