Gazi Mustafa Kemal
Atatürk yaşadığımız Dünya’ya veda ettikten otuzaltı yıl sonra hayata gözlerimi
açtım. Ben; benden yıllar önce bizim Dünya’mızdan ayrılan ve kendisini hiç
görmediğim, aynı ortamda bulunmadığım bir insanı niye bu kadar çok sevdim ve
her geçen gün sevgim ve hayranlığım niye daha da artıyor?
Gazi Mustafa Kemal
Atatürk’ün Dünya tarihinin en önde gelen askeri ve siyasi dehalarından biri olduğu elbette
şüphesiz. Ama benim bu büyük hayranlığımın sebebi o değil.
Atatürk’ün hayatının
her döneminde; çok büyük hayallerinin daha doğrusu ideallerinin olması ve o hayallerini gerçekleştirmek için gösterdiği
kararlılık, ortaya koyduğu irade ve mücadele azmi, tüm yokluklara,
yoksulluklara ve zorluklara rağmen yılmaması, yorulmaması ve vazgeçmemesi
açıkçası muhteşem ötesi.
Atatürk’ün muhteşem
fikirlerinin yanında derin duygu sahibi
bir insan olması, her türlü kötülüğe
karşı savaşırken hep vicdanlı, hep memleketimizin ve insanımızın iyiliğini düşünen
iyi bir insan olması tarif edilemez güzellikte.
Hayatının her anında
dolu dolu yaşaması, hayatı savaşlarla geçmişken yaşamanın kıymetini bilmesi,
boş işler ve boş hayaller peşinde koşmaması, netice odaklı sözlerinin ve
ardından eylemlerinin olması, söylediğini yapması hayranlık uyandırıcı.
Atatürk’le ilgili beni
en çok etkileyen anılarından birisi; Savaş meydanında her yerde erkekler varken
ve ölümle burun burunayken, bir sonraki günü görme ihtimali yok denecek kadar
azken, savaşta çadırına girdiğinde kadın
psikolojisi üzerine kitaplar okuması ve savaş sonrası kuracağı Türkiye
Cumhuriyet’inin kadınlar ve erkeklerle birlikte el ele verilerek kalkınacağını
bildiğinden kadın ruhunu yakından tanıyıp o kalkınma günlerine fikir ve bilgi
anlamında hazırlık yapmasıdır.
Atatürk salıncağa binip
sallanacak, mayosunu giyip denize girecek, içinden geldiğinde zeybek oynayacak,
içinden geldiğinde halay başı olacak kadar samimi olduğu için seviyorum.
Atatürk kadın, erkek,
çocuk hep birlikte birlik olduğumuzda; sanattan, spordan bilimden
beslendiğimizde; inandığımızda,
inandığımızı bildiğimizde, inandığımz kadar gayret ettiğimizde; ideallerimiz
olduğunda ve o ideallere varmak için çok çalıştığımızda, çalışıp ürettiğimizde
güçlü olacağımızı bize hem öğrettiği hem de gösterdiği için O’nu çok seviyorum.
Atatürk tarlada toprağa
oturup köylüyle sohbet edecek, çiftçiyle traktöre binecek, “ Köylü milletin
efendisidir” diyecek, makine başında
işçiyle sohbet edecek, Sümerbank’ı kuracak, Tariş’i güçlendirecek, uçak fabrikasının temellerini atacak, ülkemizin
kalkınmasının üretimde olduğunu anlatacak, kara tahtanın başına geçip asıl
kurtuluşun eğitimli bir toplum olacağını gösterecek, çok şık ve düzgün giyim tarzıyla modern insan modelini ortaya koyup
diğer insanlara örnek olacak, insanımıza
insanca yaşamasının şartlarının oluşması için hukuki, siyasi, sosyal ve ekonomik bir düzen kuracak, bunca mesele
içinde vakit ayırıp çocuklarla oynayacak, gençleri dinleyecek, anlayacak ve
gençlerin ideallerini gerçekleştirmeleri için her türlü imkanın oluşmasını
sağlayacak, protokol kalabalığı ve koruma ordusu içinde kaybolmadan halkının
arasında ve halkıyla olup halkının sorunlarını, düşüncelerini can kulağıyla
dinleyip gereğini yapacak, halkıyla birlikte daha güzel günler için bütün
ömrünü ortaya koyacak ve biz onu sevmeyeceğiz. Olur mu öyle şey… Eskilerin
deyimiyle Allah cezamızı verir. İşte ben
bunun için Atatürk’ü sevdim hem de çok sevdim.
Bugün hür fikirli, hür vicdanlı ve hür irfanlı bir bireysem ve insanca yaşayabiliyorsam, Atatürk’e ve Atatürk’le birlikte O’nu sevip sayan; esarete, zulme, cehalete ve karanlığa karşı mücadele veren atalarıma çok hem de çok borçluyum. Ben bundandır Atatürk’ü de, Atatürk’ü sevenleri de çok sevdim.
