1942 yılının Ocak ayıydı, Moskova buz kesmişti... Ölüm bile üşüyordu, öyle soğuk bir yel esiyordu ki. Moskova yakınlarında bir cenaze töreni. Gömülen 18 yaşında bir genç kız... Sessiz sedasız. Gencecik bedeninin üstü, buzlu toprakla örtülüyordu. Mezarın başındaki tahtada, şunlar yazıyordu... Zoya Kosmodemyanskaya-Doğum 1923 Ölüm 1941. Kimdi bu Zoya Kosmodemyanskaya, niye ölmüştü?... Zoya, “yaşam” demekti. Rusya'da eğitimli bir ailenin kızı... Babası kütüphaneci, annesi öğretmendi, kitaplarla büyümüştü. Daha 15'nde Puşkin'i, Tolstoy'u, Cervantes'i, Goethe'yi, Shakespeari'yi okumuş... Beethoven ve Çaykovski dinlemişti. 16'sında Sovyetler Birliği Komünist Parti gençlik örgütü, “Komsomol”a katılmış... Zoya 18'ine daha yeni basmıştı. 1941 Haziran ayıydı... Nazi Almanyası, Rusya'ya saldırmıştı. Annesi karşı çıkmasına rağmen, gönüllü askere yazılmıştı... Zoya 18'ine, daha yeni basmıştı. Vatanseverdi... Düşman bu kadar yakınken, başka ne yapabilirdi? Partizan'a katıldı, kod adı TANYA oldu ve saçlarını kestirdi. Zoya 18'ine, daha yeni basmıştı. Gören erkek sanıyordu... Görevi Moskova çevresinde işgal altındaki köylerde, Naziler'e baskın yapmaktı. Alman süvari alayının karargah kurduğu, Petrischevo'yu basacak... Köyleri ateşe verecekti, yaptı. Zoya 18'ine, daha yeni basmıştı. Tam uzaklaşacak... Bir Rus işbirlikçi hainin, ihbarıyla yakalandı. Elbiseleri çıkarılınca... Kadın olduğu anlaşıldı. Zoya 18'ine, daha yeni basmıştı. Naziler tecavüz etti... Gece boyunca. Sordular bilmiyorum dedi, sordular söylemem dedi. Sadece, kod adını söyledi, adım Tanya. Ser verdi, sır vermedi... Zoya 18'ine, daha yeni basmıştı. Ertesi gün kar üstünde yürürttüler Tanya'yı... İşkenceden, tüm bedeni mosmordu. Köy meydanında kurdular, darağacını... Yağlı urgan, cellad ve iki makarna kasası. Zoya 18'ine, daha yeni basmıştı. Bağırdı... "Ölmek için korkmuyorum... Halkım adına öleceğim için mutluyum!” Cellad, tabureyi çekti... Tanya 18'nde ipin ucunda can verdi. Zoya 18'ine, daha yeni basmıştı. İbreti alem için Tanya'nın cansız bedeni... Haftalarca idam sehpasında asılı kaldı... Her önünden geçen Nazi askeri, cansız bedeni dipçikledi. Tanya'nın idamı, tarihte bir dönemeçti... Naziler'in yenileceğinin, müjdesiydi. Zoya 18'ine, daha yeni basmıştı. Gömülmeden çekilen fotoğrafları... Tüm Sovyet askerlerine dağıtıldı. Ve emredildi... "Düşmana saldırırken, düşünün Tanya'yı. Zoya 18'ine, daha yeni basmıştı. Nazım Hikmet şöyle yazdı, Tanya için... "Tanya, Senin memleketini sevdiğin kadar... Ben de seviyorum memleketimi. Ben memleketim için hapisteyim... Seni astılar sevdiğin için memleketini. Tanya... Sen asılan partizan, ben hapiste şair. Sen kızım, sen yoldaşım... Resminin üstüne, eğiliyor başım." Evet... Vatan sevgisi, bu olsa gerek. Sen!... Düşün, Çanakkale'yi. Düşün... Mustafa Kemal'leri... 17'likleri, Mezun vermeyen liseleri. Bil... Elleri öpülesi, Malatya'lı "orospu" Kezban'ı... Bil... Conilere peşkeş çekmeye çalışan, pezevenkleri. Bu vatan kuponla kazanılmadı... Fabrika vatandır, vatan satılamaz dedik. Sattılar fabrikaları... Ama olsun, yol yaptı.
