Not: Bu yazı dizisini 15 Temmuz hain darbe girişinden bir buçuk
yıl önce yazmıştım.
1998 yılının Ocak ayında, Üzeyir Garih’i
Denizli’de dinleme ve sonrasında kısa da olsa görüşme şansım olmuştu. Üzeyir
Garih o konferansta değişik konular anlatmıştı. Ancak o konferanstan ve
buluşmadan, bana aldığım üç ders kaldı ve bugüne kadar hiç unutmadım. Öncelikle
bu üç dersi kısaca ifade edeyim, daha sonra da onları açıklayayım.
1. El sıkmanın ne kadar önemli ve
anlamlı olduğunu öğrendim.
2. Turgut Özal ile yaşadıklarından uzun
vadeli düşünmenin yani stratejinin nasıl olması gerektiğini öğrendim.
3. Sokullu Mehmet Paşa ile ilgili
anlattıklarından, kendini idarecisinden daha büyük göstermeye çalışanın
kellesinin gideceğini öğrendim.
Birinci Ders: El Nasıl sıkılır?
Üzeyir Garih, bahsettiğim konferanstan sonra
lobide oturuyordu. Yanına gidip, “çok yararlı bir konferans olduğunu ve ileriki
yaşantımda benim için faydalı olacağını” söylemek istedim. Yanına yaklaştım ve
–
- Merhabalar efendim. Dedim.
Beni görünce bana tüm vücudu ile doğru döndü ve
ayağa kalktı. Gözlerimin içine bakarak:
- Merhabalar. Dedi ve elimi sıktı.
Eli, elimi öyle bir şekilde kavradı ki,
ellerimizin tamamen temas ettiğini hissettim. Bazılarının elinin ucu ile
tokalaştığından çok farklı idi.
Eli, elimi öyle bir şekilde sıktı ki, ne elim
acıdı, ne de bir gevşeklik hissettim. O an ayağım kaysa, yere düşmeyeceğimden
emin hissettim.
El sıkışı bende kendisine son derece güvendiği
hissini oluşturdu. Bunun yanında garip şekilde, ben de onun el sıkışı ile
kendime güvendiğimi hissettim. Sanki onun el sıkışı bana “sana güveniyorum, sen
değerlisin” diyordu.
Bana doğru dönüşü, el sıkışı ve gözlerimin içine
bakışı ile bana:
- Söyle!.. Seni dikkatle ve son sözüne kadar
dinleyeceğim. Çok da acele etme, ellerini sımsıkı tutuyorum, bir yere
gidemezsin. Dedi.
Ardından da oturmamı istedi. Bu da pek alışık
olmadığım bir tavırdı. Genelde böyle kişiler, ayaküstü dinlerler ya da dinler
gibi gözükürler. Çoğu zaman oturup konuşacak kadar vakitleri de yoktur. Ancak
Üzeyir Garih gibi birisinin vakti vardı ve bana yanıma otur konuşalım demişti.
İnanın bu yazıyı yazacağım için o gün ne
konuştuğumuzu hatırlamaya çalıştım. O konuşmamızın tek kelimeni bile
hatırlamıyorum. Sadece o ortamda çok rahat olduğumu ve içimden gelenlerin tek
kelimesini bile saklamamadan konuştuğumu hatırlıyorum.
Her ne olursa olsun; ben öğreneceğimi
öğrenmiştim.
El sıkmanın nasıl olması gerektiğini ve bir el
sıkma ile neler anlatabileceğimi, uygulamalı yaşamıştım.
Devam edecek….
Dostlukla…