Şehrin bir Ampute takımı var 1. Lig’de, bütün imkansızlıklar içinde ama başarıdan başarıya koşuyor.
Lig başladığında, Lig’de kalalım mı? Lig’den ayrılalım mı? Düşünceleri içindeyken Merkezefendi Belediye Başkanı Şeniz Doğan, 30 bin Lira para vererek can suyu oluyor Ampute Takımımıza, malzeme yardımı da yapıyor üstelik…
Şeniz Doğan’dan aldıkları güçle, Lige devam kararı alıyorlar…
Ben onları tanıdığımda bir takımı 11-0 yenmişlerdi… Kimdi bu cengaverler… Yakından tanımak istedim onları…
Takımın başında Ramazan Altuğ var, başarı öyküsünün başmimarı…
Ve… Elif Kule…
Elif; kendini yırtıyor takım için…
Bir gün Elif beni aradı, tanışmak için…
Elif dünyalar güzeli, konuşma engelli bir kızımız… Konuşma engeldi derken sakın konuşamadığını düşünmeyin… Cayır cayır da konuşur. Yeter ki, siz onu tanıyın… Onu tanıdıktan sonra Elif’i anlamamak mümkün değil, zira O; her türlü derdini anlatır ışıl ışıl gülen gözleriyle…
İlk buluştuğumuzda, takımın deplasmana Samsun’a gideceğini, aracı bulduklarını ancak, konaklama ve yol giderlerinin olduğunu söyledi…
Ulaşım giderleri için ilk aklıma gelen Denizli’nin sevilen insanlarından Recep Dayı’yı aradım ve ismi gizli birkaç hayırsever gidiş masraflarını karşılayacak kadar para gönderdi… Konaklama için Denizli Milletvekilinden yardım istedik, son ana kadar tamam dendi, ancak son gün deplasmanda konaklayacak yerin bulunamadığı anlamında olumsuz bir telefon geldi… O gece deplasman için yola çıkılması gerekiyordu ve ben çocuklara söz vermiştim. O an önceki dönem Denizli Aile ve sosyal Politikalar Bakanı Sayın Sema Ramazanoğlu’nu aramak geldi içimden. Zira Denizli’nin bir bürokratıydı. Arayıp Ampute Takımının konaklaması için acil bir yere ihtiyacı olduğunu söyledim. Sayın Bakan 10 dakika geçmeden geri döndü ve Samsun Otelcilik Turizm Otelcilik Okulunda Ampute Takımının hem konaklayacağı, hem de yemeğini yiyebileceğini söyledi… Buraya kadar her şey çok güzeldi. Ancak Ampute Takımını sadece gidecek kadar yol parası vardı ve dönüş için düşünecek hiç zamanımız yoktu… Takım yola çıktı, konaklaması gereken yere ulaştı. Yemek, konfor, ihtiyaçlar müthişti. Takım maça çıktı ve Samsun’da galip geldi. İşin en kötü tarafı takımın deplasmandan dönecek parası yoktu ve deplasmanda kaldılar, günlerden Pazar. Çocuklar beni arıyor ve ben çaresiz ne yaparım diye düşünüyorum. O an CHP Genel Başkan yardımcısı ve Denizli Milletvekili Gülizar Biçer Karaca’yı aradım. Karaca’ya çocukların orada kaldığını ve dönüş paralarının olmadığını söyledim. Karaca, tek kelime ile “Ne kadar lazım ” dedi. Gerekeni söyleyince yaklaşık 30 dakika geçmeden bizim çocuklardan güzel haber geldi…
Abla çıktık geliyoruz… Gereken para Gülizar Biçer Karaca tarafından bulunmuş ve çocuklara verilmişti…
Yine deplasmana Şanlıurfa’ya gidilecek çocuklar çaresiz beni aradılar… Abla biz konaklama için oteli bulduk, ancak ulaşım için hiçbir çaremiz yok dediler…
Denizlispor Başlkanı Ali Çetin’i aradım. Kardeşim kadar sevdiğim biridir. Ali Çetin, çocuklara çok konforlu bir midibüs ayarladı, yol, yemek giderleri dahil… Maç bitiminde çocuklardan gelen haber müthişti ve yine deplasmanda Şanlıurfa’da üstün bir sayıyla galip gelmişlerdi.
İçerdeki maçlarda tek sorun, yemek sorunu oluyordu ve biz bunu yine kendi aramızda güzel yürekli insanların sayesinde çözüyorduk… Bizim için her deplasman büyük bir heyecan olsa da her seferinde ve son dakika çözüyorduk…
En son deplasman Trabzon en uzun deplasmanlarımızdan biri… Konaklama masrafı yol masrafı… Düşününce içinden çıkılacak gibi değildi… Bu arada Elif beni her saat başı arıyor, abla ne yapacağız diye soruyordu. Bu kez ben Elif’ten de çaresizdim. En son çaresizlik içinde yine ulaşım giderleri için Ali Çetin’i aradım. Ali Çetin 1 saat geçmeden uçak biletlerini gönderdiğinde, tek konaklama sorunu kalmıştı. Ben yine çaresiz utana sıkıla Sema Ramazanoğlu’nu aradım. Sayın Ramazanoğlu, konaklama için yeri ayarladığı anlamında geri döndüğünde, “Kadriye Hanım, dökme su ile değirmen dönmez. Biz bu çocuklara, kalıcı bir sponsor ayarlayalım” dedi. Telefonu kapattığımızda, bu günlere ve bu durumlara geleceğimiz asla aklımın ucundan geçmezdi…
Günler sonra çalan telefonumdan Sayın Sema Ramazanoğlu’nun adını görünce, takımla ilgili güzel bir haber olacağı düştü aklıma…
Sayın Ramazanoğlu; Ampute Takmı için İşadamı, Derya Baltalı’nın sponsor olacağını söyledi… Derya Baltalı’nın Denizli’de spora, sağlığa ve eğitime olan katkısını bilmeyen yoktu ama ben bu haberi alınca heyecandan ne yapacağımı şaşırsam da, Ramazan ve Elif’e hiçbir şey söylemedim. Ta ki, Derya Baltalı beni arayıncaya kadar…
İşadamı Derya Baltalı beni arayıp, takımla ilgili bilgileri istediğinde, ilk Ramazan’a söyledim, sonra Elif’e… Artık bir sponsorumuz var ve hayal bile edemeyeceğiniz bir isim dediğimde çocukların sevinçten ağladıklarını gördüm…
Çaresizlikler içinde olan bir takımın şu an sponsoru Derya Baltalıi yani Baltalı Grup…
Ampute Takımımızın adı da, Baltalı Grup Denizli Engelliler Spor Kulübü (Baltalı Grup DESK)
Nereden nereye… Lig’den çekilmek isterken ellerinden tutan Merkezefendi Belediye Başkanı Şeniz Doğan, Samsun’da kalmaktan kurtaran, Gülizar Biçer Karaca, her aradığımızda bize asla hayır demeyen Ali Çetin, her imdat dediğimizde yetişen ve sponsor bulmamızı sağlayan Sayın Sema Ramazanoğlu ve takımın hayal bile edemeyeceği sponsoru Derya Baltalı…
Teşekkürler hepinize…
Denizli Ampute Takımı’ndan, Baltalı Grup Denizli Engelliler Spor Kulübü (Baltalı DESK) başarı öyküsü…
Sadece bir el ve bir omuz…
Teşekkürler Denizli…
Veee! Teşekkürler Ampute Takımının kahraman oyuncuları…
Bunun yanında, Recep Dayı, Yüksel Kepenek, Gökhan Çankır , Zafer Katrancı, Yüksel Arpacı, Şahin Ateşdağlı, Bayram Can Çapar, Melek Sözkesen ve yamayı unuttuğum herkese binlerce teşekkürler…
Haydi, hep birlikte Süper Lig'e
