Belki de boş vermeliyim her şeyi...
Öleni, kalanı...
Düzeni, düzüleni..
Adam sen deci mi olmalıyım?
Belki de...
Yalaka...
İki yüzlü...
Sahtekar...
Daha mı değer görürdüm?
Daha mı değerli olurdum?
Daha mı paragöz olmalıydım?
Hatta ruhumu da satar mıydım ki o zaman?.
Daha mı mutlu olurdum ki?
Daha mı az üzülürdüm?
Vatanı satanlar da, düşünmüşler midir bunları?
İki yüzlü, yalaka, sahtekarlar...
Daha değer görmek için mi böyle olmuşlardır?
Demem o ki?
Sahtekarlar, iki yüzlü, yalakalar...
Biliyorlar mıdır isimlerini?
Baka biliyorlar mıdır insanların gözlerinin içine utanmadan?
İnsanlar aç uyurken...
Bebekler ölürken...
Gencecik fidanlarımız vatan için şehit olurken...
İnsanlığını yitirenler...
İnsanlığını arıyor mudur mesela, yitirdikleri yerde?
Ahhh be Canım ülkem ne çok acı çekiyorsun değil mi?
Dört bir yanın kan revan içinde...
Dört bir yanın paramparça...
Elin kolun kırık, çok çaresiz sin değil mi?
Çaresiz değiliz be Can ÜLKEM...
Yakışmaz da zaten...
Umut olmalı... Öyle değil mi?
Cumhuriyet kolay mı kazanıldı?
O zaman bile teslim olmamışsın ki SEN?
ATATÜK'ÜN evlatları değil miyiz biz...
Bunu düşünmek bile büyük bir umut değil mi?
